Mijn woorden en beelden

Eigenlijk wilde ik een mooie bloemassociatie doen, gebaseerd op de mindmap die ik van Joppe maakte. Ik zou er wat eigenschappen uithalen en daarop doorgaan. Bijv. Joppe de bouwer, de verbinder, de zorgzame en de aanvoerder. Maar toen ik bezig was met het maken van de mindmap en daarna met het me voorstellen van de wereld van 2026 kwam er als vanzelf al een beeld naar voren van de 35-jarige Joppe. Wat hij zelf schrijft in zijn schrift versterkte nog wat ik al dacht. En dus geen mooie bloemassociatie. Mijn blogwerk tot nu toe bleek een prima incubatietijd.

In een stad zal Joppe nooit gaan wonen. Hij houdt van rust, van de natuur, niet de hectiek en de gejaagdheid van het stadse leven. Naar de film, naar het theater, stedelijk schoon? Jazeker, maar altijd als bezoeker, als gast. Grote kans dat hij hier in Limburg, zelfs hier in Kessel zou blijven wonen. Hij was gehecht aan zijn omgeving, voelde zich er thuis. Wilde, als hij ging studeren, ook niet op kamers gaan wonen. Nijmegen was makkelijk te bereizen geweest. Misschien was het toch gebeurd dat op kamers gaan wonen, dat is, denk ik zelfs wel waarschijnlijk, maar hij was terug gekomen naar zijn wortels omdat het daar het best zou zijn. Als leraar zou hij hier proberen aan de slag te komen, misschien zelfs aan de school waar hij zelf leerling was geweest. Collega worden van zijn vroegere docenten, ik denk dat een dergelijk idee hem wel zou aanstaan. En ik kan me zomaar bedenken dat het hem nog zou lukken ook. En hij zou aanvullende cursussen gaan doen, counselor worden. Ondertussen een relatie krijgen met een slimme lieve meid, gevoelig en realistisch, iemand voor wie hij zou kunnen zorgen, iemand die het fijn zou vinden dat hij dat doet. Ze zou hem ook weerwoord moeten kunnen geven, een goede gesprekspartner zijn over een veelheid aan onderwerpen. Slim, breed geïnteresseerd, geen modepoppetje, lief, vrolijk en ad rem, dat moet ze zijn. Een goede moeder voor hun kinderen. Twee schat ik zo. Bij voorkeur een jongen en een meisje. Huisje, boompje, beestje. Geluk in de achtertuin.

De fysieke omgeving in 2026 zal niet schokkend anders zijn dan nu, daarvoor is het al te dichtbij, dat jaar 2026. Er zullen wat woningen afgebroken zijn, een paar bijgebouwd. Zonnepanelen zijn normaal maar liggen niet meer uitsluitend als rechthoekige pannenkoeken op de daken. Ze zijn meer en meer geïntegreerd in zonwering of versieren als kunst de muren van onze huizen. Nieuwe huizen hebben in de muren geïntegreerde zonnepanelen. Er is nog waterleiding maar steeds vaker worden huizen autonoom, hebben hun eigen watervoorziening en –zuivering. Regenwater wordt benut. Auto’s zijn elektrisch, misschien wordt er voorzichtig geëxperimenteerd met het gebruik van magnetisme. Er wordt over gepraat dat magneetbanen de toekomst hebben, de eerste prototypen van zwevende auto’s zijn er al. Je hoeft ze maar te programmeren op je bestemming en ze zoeken, rekening houdend met elkaar, feilloos hun weg. Computers, TV’s en/of projecties, telefoons, huishoudelijke apparaten, wat en hoe precies kan ik me niet voorstellen, wel dat alles geïntegreerd is, makkelijk te bedienen, ook op afstand. Meer nog dan nu geven ze vorm aan ons dagelijks leven. Ze maken het makkelijker: boodschappen doen, huishouding, ze vergen steeds minder tijd. Maar nog steeds eten en drinken we, willen we wonen, ontspannen en onze kinderen opvoeden en onderwijzen en zorgen we voor elkaar. Ook Joppe met zijn gezinnetje in Kessel.

Er is een alternatief scenario denkbaar. Joppe hield van Engeland. Toen we er op vakantie waren, in het gebied rond Cambridge – East Anglia -, toen heeft hij een keer onderweg gezegd: "hier zou ik later willen wonen, ik wil later naar Engeland". Op dat moment reden we door een karakteristiek typisch Engels dorp. En toch … uiteindelijk denk ik dat hij voor Nederland, voor het vertrouwde had gekozen. Goed mogelijk dat hij vaak naar Engeland op vakantie zou gaan, de verschillende landsdelen verkennen en er steeds graag weer terugkomen. Er misschien wel vrienden hebben.
Kessel dus, misschien had hij ons huis wel willen kopen, gingen Paul en ik kleiner wonen, ergens in de buurt. Wie weet.

Joppe is dus in 2026 leraar geschiedenis aan het Bouwens van de Boijecollege in Panningen. Het bestaat nog steeds hoewel in afgeslankte vorm. Toen Joppe zelf leerling was daar werd er veel gedaan om de jeugd te motiveren voor een keuze voor de exacte vakken. Nu, in 2026, is dat heel anders. Het accent ligt op het aanleren van vaardigheden en kwaliteiten die mensen nodig hebben om samen te werken, samen nieuwe oplossingen te vinden. Er is aandacht voor het ontwikkelen van creatieve denkprocessen. Aandacht ook voor de verbinding tussen heden, verleden en toekomst. De keuze voor het vak geschiedenis is dus een heel goede geweest. Er is weer veel vraag naar leraren geschiedenis. Het vak en zijn betekenis zijn herontdekt. Joppe geeft les aan de bovenbouw van HAVO en VWO en doet dat met heel veel plezier. Daarnaast is hij counselor. Hij heeft veel persoonlijk contact met leerlingen die om wat voor reden dan ook in een lastige situatie verkeren. Want helaas, ook in de toekomst zijn er kinderen in een moeilijke thuissituatie en kinderen die de aansluiting met de groep niet goed kunnen vinden of maken. Hij begeleidt ze, met veel zorg en aandacht. Natuurlijk is hij ook mentor van een klas die hij van de vierde tot het eindexamen aan het eind van de zesde jaar begeleidt. Hij wil dat zijn leerlingen leren dat zorg hebben voor elkaar fijn is en jezelf en de ander goed doet. Doordat hij zelf langdurig ziek is geweest en jaren onder contrôle bleef bij de specialist, heeft Joppe een goede relatie opgebouwd met artsen en ander medisch personeel in het ziekenhuis van Venlo . Leerlingen uit zijn mentorklas brengt hij sinds twee jaar in contact met kinderen van hun eigen leeftijd die langdurig ziek zijn en niet naar school kunnen . Ze gaan op bezoek, komen gewoon om te kletsen of te gamen, of om samen huiswerk te maken. Er zijn al blijvende vriendschappen uit voort gekomen maar ook wel eens verdriet doordat een ziek kind veel pijn had en het toch niet redde,dood ging. Hoe triest ook, Joppe vindt het goed dat zijn leerlingen ook dit soort tegenslag meemaken, want zo is het leven nu eenmaal.
Ook heeft Joppe, samen met een aantal collega’s ervoor gezorgd dat zijn school een vriendschapsverband is aangegaan met een school in Syrië, een land in opbouw. De kinderen hier en daar leren en helpen elkaar. Via internet is er veel contact. Samen vinden ze oplossingen voor praktische problemen, van elkaar leren ze iets van elkaars taal en cultuur en samen leren ze Engels , ze vertellen elkaar verhalen over wat ze beleefd en mee gemaakt hebben en van hun dagelijks leven nu. Vanuit hier is Joppe de begeleider en stimulator van dit project.

Hij loopt al langer rond met de gedachte om het verhaal van zijn ziekte, zijn ervaringen en beleving op te schrijven. Hij wil mensen, volwassenen en kinderen, vertellen van het verdriet en de geestelijke pijn die een ernstige ziekte met zich mee brengt. Te vaak wordt volgens hem alleen gepraat over de gevoelens en belevenissen van de mensen om de zieke heen of over de vechtlust en dapperheid die de zieke heeft getoond, het optimisme dat zeker heeft bijgedragen aan de genezing en het herstel. Maar er is zoveel meer en juist daarover wil Joppe vertellen. Op zijn 35ste verjaardag besluit hij om daarmee te beginnen. Nu, na al die jaren is hij er klaar voor.

 

De Trendrede 2013 is geschreven door 12 gerenommeerde trendwatchers. De hele rede is te lezen op http://www.trendrede.nl.

Ik heb in mijn vorig bericht Joppe een gele mens genoemd. Om in de terminologie te blijven:  hij was een onafhankelijke geest, flexibel, accepterend dat dingen lopen zoals ze lopen. In zekere zin: hij moest wel. Voor hem waren verandering en onzekerheid, zeker in de laatste anderhalf jaar van zijn leven, de norm, een staat van zijn die hij wel moest accepteren. Maar … het lukte hem, het paste hem en daarom durf ik hem een gele mens te noemen. En zo liep hij ver vooruit op zijn tijd, onze tijd.

Hoewel er landen zijn (China, India, Brazilië) die nog maar net voorzichtige stappen zetten op de weg naar economische ontwikkeling en groei door de principes van vrij ondernemerschap en concurrentie zijn we volgens mij in onze westerse, op kapitalisme en liberalisme gebaseerde denk- en leefwereld anno 2013 op het hoogtepunt van de oranje fase. De tijdgeest is er één van competitie en resultaten. Een wereld van kansen voor wie ze ziet en kan grijpen. Een wereld van winnaars en mensen die hun uiterste beste doen om op een of andere manier, hoe dan ook, ergens in uit te blinken. Al is het de organisatie van een super kinder- of communiefeestje.
Maar deze wedstrijd heeft zijn keerzijde, we ervaren het aan den lijve. CRISIS. Het als maar meer en beter, de concurrentie, ze hebben geleid tot excessen waar we geen grip meer op lijken te krijgen.  Het idee van een steeds voortgaande lineaire ontwikkeling en groei wordt steeds vaker in twijfel getrokken. Het besef dringt door dat er eindigheid is, dat grondstoffen hoe dan ook een keer op raken, dat meer en meer mensen gevoed en gelaafd moeten worden vanuit de bronnen die we tot onze beschikking hebben. Verkwisting en vervuiling houden ons bezig. Deze crisis, die nu nog economisch heet maar misschien wel kan uitgroeien tot een voedsel- en energiecrisis, kan wel eens het debacle worden van het vooruitgangsdenken. Maar ook het gegeven dat we steeds meer kennis hebben en daardoor meer kunnen brengt problemen met zich mee. Het is mooi dat we steeds ouder worden maar de keerzijde zijn stijgende zorgkosten en pensioenen die jaren lang uitbetaald moeten worden.

De landelijk politieke partijen en ook de Europese Unie blijven manmoedig proberen oplossingen binnen het oranje denken te zoeken en te vinden. Denk maar aan het beperken van het basispakket van de ziektekostenverzekering en het verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd. Bezuinigingen en vergroten van de arbeidsproductiviteit. We lossen de crisis op door concurrentie te bevorderen, door groei te stimuleren, door verhoging van arbeidsproductiviteit en kwaliteit van mensen, door verbetering van resultaten en opbrengsten. Kritiek is er van alle kanten, de geboden oplossingen baten niet, om uit de crisis te komen moeten we een andere weg in slaan.
Kortom, in termen van Spiral dynamics, oplossingen binnen dezelfde kleur lijken niet of nauwelijks meer te  voldoen. Een ware revolutie, de overgang naar een andere kleur lijkt de uitweg uit de impasse te zijn. Van minstens twee kanten is er de luide roep om  een andere tijdgeest.  Dat is wat we nodig hebben klinkt het. Maar wat zou die andere tijdgeest moeten zijn? Daarover lopen de meningen uiteen. Gaan we terug naar het blauw of door naar het groen? Zowel van de tendens naar het blauw als van de tendens naar het groen zijn in onze samenleving, voorbeelden  zichtbaar.

Het blauw van een machtige leider, van regels en in mindere of meerdere mate afgedwongen conformisme, straffen van ongewenst gedrag en belonen van aan de heersende normen aangepast gedrag. Het verlangen naar een samenleving die duidelijke regels stelt over wat mag en niet mag en die handhaving van die regels met een stevige en strenge hand afdwingt, manifesteert zich in Nederland en Europa waar rechts en ultra-rechts de wind flink mee hebben. Maar ook in andere delen van de wereld, zoals delen van de Islamitsiche wereld die zich afzetten tegen de vrijheden van het Westen, van het Amerikaans kapitalisme. De roep om het herstel van het Islamitisch gezag, een staat met wet- en regelgeving gebaseerd op de Koran.

Nieuwe reacties

02.10 | 09:25

Lord Bubuza verenigde mijn man en ik na 8 jaar scheiden .. Het begon allemaal toen mijn man vreemd ging en elke keer dat ik klaagde dat hij niet zou luisteren in plaats daarvan zal hij wakker worden zonder een woord te zeggen, kwam hij op een dag thuis va

03.08 | 21:49

Ha Maarten, dank voor je reactie. Jij houd je bezig met de geschiedenis v.d. Fröbergen? Ben benieuwd naar de documenten waar je het over hebt. Van de marine?

03.08 | 18:00

Erg mooi verhaal, ik heb documenten die je verhaal bevestigen. Ondertussen boek besteld.

19.05 | 17:28

Een nieuwe toevoeging aan mijn website: Schrijfsels. Oefeningen in schrijven, gedachtespinsels, gedichtjes, mijmeringen, zo maar wat gepraat.