Een half jaar voor z’n dood begint Joppe te schrijven in een schrift. Geen dagboek. Hij spreekt zijn denkbeeldige lezers aan. Hij springt van de hak op de tak, is gedetailleerd, dan weer neemt hij grote sprongen. Er zijn hiaten, veel
wordt niet verteld. Hij schrijft vlug, gehaast. Zijn woorden vaak alleen maar flarden van de gedachten en gevoelens die hij had. Hij schrijft ook niet dagelijks en het schrift is maar half vol gekomen. Zijn laatste bijdrage was 18 december 2009, vol
verdriet, een hartenkreet om troost.
Ik gebruik de vertellingen van Joppe als leidraad om zijn verhaal te vertellen. Ik kleed zijn verhalen aan waarbij ik probeer zijn stijl vast te houden. Hij begint met zich voor te stellen en te vertellen dat
hij dood gaat. En zo begint dus ook de Joppe die in december 2026 zijn computer opstart om nu eindelijk eens het ware verhaal te vertellen. En dan is hij gelijk weer die jongen van 17-18 jaar.
Lees hoe Joppe zich voorstelt ïn het menu Het
Levensverhaal